Wat we nu hebben meegemaakt op wedstrijd!
Een handje helpen
Ik hoorde de volgende communicatie tussen Marieke en haar beminnende mama.
“Zeg, Marieke, zou je niet best rechts de binnenpiste binnen rijden? Als je dan direct een cirkel rijdt, dan kan je waarschijnlijk nog 2 maal voorbij de spiegel rijden. Zeker goed om de schrikkerigheid van ons Jolieke wat weg te werken.”
Laat mijn kop eens gerust, mama. Ik rij al 10 jaar wedstrijden. ‘Jij’ moet mij toch niet komen uitleggen hoe ik de piste moet binnenrijden. Rot op, bemoei je met je eigen zaken. Jolieke heeft weer zijn slechte dag. Ik heb zelfs niet genoeg macht om hem aan de loodlijn te trekken. Hij trekt zich voortdurend los, neigt tot steigeren tijdens het ongevraagd achteruit rennen, die rotbok.
En ja, la mama wil pijlsnel, met het hoofd in de grond, ontgoocheld, geschokt en beschaamd, de inrijring ontvluchten.
Kom hier, mama, je ‘moet’ de bandages nog afdoen, borstel dat natte zand nog eens snel van zijn benen en poets mijn gelakte laarsjes nog eens op. Haast je wat, want ik moet direct binnen…….
En zo gebeurde.
Je soms wat inhouden
Mijn handen kriebelden om die meid van haar paard te sleuren en door de modder naar de bakrand te slepen. Maar dat mag schijnbaar niet meer volgens de laatste wetgeving, en de steward zou ook wel kunnen tussen komen. Niet doen Dré, en daarbij, het is niet je eigen jong.
Wat was ik een gelukkig toeschouwer toen Marieke met slechts 52% uit de ring kwam. Boontje komt om zijn loontje, dacht ik bij mijzelf.
Het zal wel duidelijk zijn dat er in dit verhaal geen enkele speler beter wordt van de situatie. Maar laat ons eens kijken of het anders kan.
Respect en vertrouwen
Eerst en vooral dienen paarden en ook kinderen thuis opgevoed te worden, en dit vanaf de geboorte.
Juist, je paard leer je als veulentje reeds aan het touw mee te lopen en ook een mens wordt vanaf de geboorte de begrippen “Respect & Vertrouwen’ bijgebracht. Als je op 16 jarige leeftijd, op de wedstrijd, je amazone nog dient op te voeden, dan ben je natuurlijk een beetje te laat.
“Respect en vertrouwen” van het paard naar de ruiter toe, dat is toch de kern van het paardrijden. Dat denk ik dan toch, maar mogelijks ben ik toch wat verouderd? Maar ook “respect en vertrouwen” van de ruiter naar zijn paard en zijn omgeving is een must.
“Respect” dient men te ‘verdienen’ door consequent te handelen, terwijl “Vertrouwen”, ‘gekregen’ wordt door de verzekerde afloop van de situatie te garanderen. Vertrouwen is dus gebaseerd op zekerheid, op voorspelbaarheid.
Adrenaline
Ik ga het hier over adrenaline hebben, maar mogelijks zijn de puber hormonen van ons Marieke ook op hol geslagen.
Bij een bedreigende situatie wordt er adrenaline in het lichaam opgewekt. Hierdoor wordt de mentale alertheid sterk verhoogd en het lichaam klaar gestoomd, om te beter te presteren. In uiterste gevallen om over te gaan tot vluchten of te vechten.
De dressuurring, met zijn jury, wordt door ons brein als een onzekere situatie aanzien. De opgewekt adrenaline helpt ons dus, om een grotere reactiviteit te ontwikkelen. Een verhoogde spanning bij paard en ruiter helpt ons dan ook om beter te presteren.
Mensen bezitten een hoge graad van zelfbeheersing, waardoor een verhoogde spanning niet tot uitbarstingen dient te leiden, Marieke.
Niet juist voor en niet juist na
Om een spanningsexplosie te voorkomen zou heb beter zijn dat Mariekes mama geen raadgevingen geeft aan haar onder stoom staande dochter. Toch niet juist voor het binnenrijden van de ring.
Maar ook na het beëindigen van de proef blijft de adrenaline nog een tijd rondgieren in het lichaam. Dus laat je best wat tijd verstrijken tussen de geleverde prestatie en het bespreken van de prestatie. De grote kritische analyse van de prestatie wordt best niet bij het buitenkomen van de ring gegeven. Beter is het deze spanning opbouwende kritiek veel later te geven. Mogelijks na het afzadelen van het paard? Ja, bij een lekkere tas koffie of een schuimend pintje. Marieke dient ook te begrijpen dat het enkel vrienden zijn die opbouwende kritiek geven. De concurrenten zullen je zeker niet aandachtig maken voor verbeteringen. De meesten laten je liefst tegen de muur rijden, dit voor hun eigen eer en glorie. Juist, opbouwende kritiek is de basis tot verbetering. Dank je wel mama.
Ook goede punten vermelden
Naast het vermelden van de noodzakelijke verbeterpunten kan er ook aandacht gegeven worden aan de goede punten, aan de vorderingen die reeds gemaakt zijn.
Vertel maar eerst een paar goede punten, geef dan de verbeterpunten, en sluit af met wat goede dingen. Dit noemt men de sandwich methode.
Door goede punten op het einde van de conversatie te geven, zal onze ruiter zeker met een motiverend gevoel naar zijn volgende trainingen stappen.