Nare ervaring bij zadelmak maken
Hey Dré, mag ik met mijn driejarige Jolieke even te bij jou komen. Jolieke heb ik zelf gefokt, alle voorbereidingen voor het zadelmak maken heb ik zelf gedaan. Maar ik weet niet of het allemaal wel volgens het boekje verlopen is. Met het uit handen geven van het zadelmak maken heb ik toch enkele nare ervaringen opgedaan. Daarom wens ik zeker te zijn dat de voorbereiding perfect is gebeurd.
Jolieke komt op een warme dag met de trailer bij mij aan, mestnat van het zweet. Maar hij is schijnbaar zonder veel moeite op de trailer gegaan en komt er ook op een beheerste manier af. Dat zijn toch al een paar zaken die mij een positief gevoel geven.
Zadelmak maken dient men voor te bereiden
Maak je Jolieke maar klaar zoals je dat thuis doet en dan mag je ook met hem beginnen werken.
Marieke voorziet haar Jolieke, op een vloeiende manier, van een hoofdstel met een licht trensje. De Hannoveraanse neusriem van het oude hoofdstel laat ik dadelijk een paar gaatjes losser maken. Een paard dient vanop jonge leeftijd al kauwend te leren omgaan met zijn bit. En dat is niet mogelijk met een aangespannen neusriem.
Marieke is ervaren genoeg om haar Jolieke eerst wat aan de piste gewend te laten geworden. Dat blijkt ook noodzakelijk, want bloempotten, kabouters, vogelhuisjes, stoelen en tafels en kegels met letters erop staan, deze staan allemaal nog niet op zijn C-schijf in de directory Herinneringen.
Het zadel heeft er ook al op gelegen Dré, maar ik zal hem eerst met de longeersingel eens aan jou voorstellen.
Respect eisen voor jezelf
Tijdens het klaarmaken merk ik dat Marieke meermaals weggeduwd met een korte stoot met de neus van deze jonge knaap weggeduwd wordt. Duidelijk dat dit jonge paard geen respect heeft voor zijn lieve begeleidster. Na een paar korte tikken op zijn neus, ogenblikkelijk na dit ongewenste gedrag, heeft Jolieke al begrepen dat hij uit mijn comfort zone dient te blijven. Gelukkig voor Jolieke ben ik een beheerste mens en niet zijn dominante leider in de kudde. Ik ben er zeker van dat hij dit ongewenste gedrag, in de kudde, zou beantwoord krijgen met een paar flinke beten. Iedereen kent zo zijn plaats in de kudde en hun kale haarplekken zijn daarvan de beste getuigenis.
Zonder veel moeite voorziet Marieke haar oogappel van een longeersingel en twee bijzetteugels. Dat is toch weeral een goede prestatie van deze jonge frivole knaap.
Eerst de longeersingel
Maar het lopen van rondjes rondom Marieke kan wel wat beter. Het tempo van de draf is heel stotterend en Jolieke vecht voortdurend met een opgeheven hoofd tegen zijn bit.
Uitrusting dient in orde te zijn
Tijdens het klaarmaken had ik reeds opgemerkt dat er te weinig gaatjes waren om de longeersingel deftig te kunnen aanspannen. Bij een te losse longeersingel krijgt het paard onduidelijke teugelsignalen te verwerken en dat wensen wij niet. Duidelijk ook dat de bijzetteugels veel te kort zijn en te hoog aan de longeersingel bevestigd zijn. Vandaar de te hoge oprichting van Jolieke, met een gebroken hals en een doorgedrukte rug.
Een longe goed bevestigen
Haal die bijzetteugels er maar af, Marieke. Wij gaan enkel onze buitenteugel gebruiken en deze laag zijdelings bevestigen. De longeerlijn steken wij door de trensring naar een lage bevestiging aan de singel. Zo kunnen wij je Jolieke leren nageven op de teugel en hem met het hoofd voorwaarts-neerwaarts leren lopen. Deze manier van lopen kan dan meegenomen worden, direct na het zadelmak maken.
Maar ook met deze technische aanpassingen wenst Jolieke niet rustig rond te lopen. Ook plots stoppen en achteruit van de longeerder weglopen staat op zijn trukkenlijst.
Een paard mag niet terugslaan
Erger zelfs, bij het naar hem wijzen met de longeerzweep, om hem voorwaarts te krijgen, haalt hij uit met beide achterbenen. Een levensgevaarlijke situatie, voor de longeerder dan toch.
Respect voor de begeleider
Respect hebben voor de begeleider is toch het eerste punt in de africhting van het paard. Nadien komt ook het vertrouwen er als vanzelf bij. Vertrouwen ontstaat namelijk bij het zeker zijn van de te verwachten reactie.
Het begrip ‘respect hebben voor’ krijgt een paard in de kudde met de paplepel ingegeven. Respect voor de leider wordt daar op een natuurlijke manier afgedwongen. Juist, door een paar rake klappen en beten te krijgen, leert het paard zichzelf te onderwerpen aan de regels van de dominantere dieren. Het weglopen van het dominantere dier is het kenmerk van onderdanigheidsgedrag en respect voor de groepsleiding. En deze dingen zullen wij dan ook in de africhting gebruiken.
Jolieke wil niet weglopen van zijn Marieke, en ook niet van mij. Dat is een duidelijk teken dat hij denkt zich in de dominante positie genesteld te hebben. Hier is het verantwoord om de longeerzweep deskundig te gebruiken. Dit met een intensiteit die duidelijk boven zijn reactiedrempel ligt en hem zo aan te zetten op de plaat te poetsen en weg te rennen van zijn dominante begeleider.
Je mag ook poeslief zijn.
Na dit wegvluchten zijn wij dadelijk terug poeslief tegen Jolieke en zo verkrijgen we naast het ‘Respect voor ons’ ook het ‘Vertrouwen’ terug.
Na een uurtje intensief werk is Jolieke een aangenaam onderdanig paard geworden, waarmee in alle veiligheid kan verder gewerkt worden.
Zo, Marieke, automatiseer dit gedrag thuis zo maar verder. Het bestijgen van je Jolieke zal dan zeker een stukje gemakkelijker worden. Leuk dat je preventief even langs gekomen bent.
Meer hippische interesse?
Dressuurlessen in lichtheid krijgen