Op de loop gaan.
Wat krijgen wij nu Dré, waarom rij je mij recht naar de wand, ik ben toch niet het soort paard dat met jou op de loop gaat en dat enkel te stoppen is door hem tegen een muur te pletter te rijden?
Ieders probleem.
Ha, neen Frits, zo erg is het bij jou gelukkig niet. Bij het schrijven van deze intro denk ik terug aan een les van een Porturgese grootmeester, dewelke ik als fervente paarden liefhebber mocht bijwonen. “Il faut le mettre contre lamour, j’ai dit, contre lamour”, galmde het in ietwat gebrekkig frans door de rijbaan. Deze leermeester had echt niets tegen de liefde hoor, maar bedoelde “ contre le mur”? Wanneer de mooie Iberische hengst op de loop ging, met zijn toch al wel ervaren amazone, werd aangeraden hem recht op de muur aan te sturen.
Hulpen volgen.
Maar dat is bij jou niet het geval Frits, maar soms lap je mijn bevelen toch aan je laars of moet ik aan je hoefijzer zeggen bij jou. Je hebt steeds de neiging om je hoeken af te snijden en dat ook bij wendingen naar de hoefslag toe. Steeds bepaal jijzelf de straal van het cirkelsegment, onafhankelik van de teugelhulpen die ik jou daarvoor geef. Je loopt gewoon door mijn teugelhulpen heen, man. Bij het oversteken van de rijbaan kan ik natuurlijk mijn éénzijdige halve ophoudingen nog wat later geven of volledig weg laten, zodat je pas op het laatste moment de zekerheid krijgt of je links of rechts dient af te wenden, maar in een doodgewone hoek heb ik die mogelijkheid niet om je wat in verwarring te brengen.
Eénzijdige halve ophouding.
Die éénzijdige halve ophouding heb ik in mijn eventing tijd geleerd. Bij het zien van een T-splitsing in het cross parcours wisten mijn paarden, door deze éénzijdig halve ophouding, reeds tientallen meters op voorhand, welke richting ze dienden te volgen. Hierdoor konden wij met grote zekerheid en op volle snelheid de juiste richting inslaan. Neen, geen noodzaak dus om mijn snelheidsduivels terug te nemen voor iedere wending en na zovele wendingen in een gevarieerd cross parcours betekent dat toch nogal wat tijdwinst.
Geef je paard een ‘half oponthoud’ voor het aanspringen in galop, hoorde ik een bevriend rijinstruceur naar zijn groep landelijke ruiters roepen. Van een ‘oponthoud’ aan een herberg kan ik wel genieten, maar een ‘half oponthoud’, neen dat schijnt mij niet echt interessant bij het paardrijden.
Wat is een ophouding?
Ik ga er van uit, beste lezer dat je weet wat een ophouding is, maar ik heb het hier over halve ophoudigen. Halve ophoudingen zijn eigenlijk lichte vibraties in de teugel, waardoor je paard weet dat er heel kortelings, één of andere gedragsverandering zal dienen plaats te vinden. Een halve ophouding is dus een signaal dat het paard mentaal voorbereid op een gedragsverandering die binnen een paar seconden zal dienen te gebeuren.
Ikzelf de oorzaak.
Maar ik weet dat ikzelf aan de grondslag lig van, dit nu door mij als ongewenst gedrag beschouwde afwenden, Frits, ik heb dit gedrag toch steeds oogluikend toegestaan. Dit ongewenste gedrag had ik toch vervelend dienen te versterken, maar ik vond de andere zaken die we aan het trainen waren steeds belangrijker. En dit afsnijden van de hoeken is na een paar jaar dus eigenlijk een automatisme geworden.
Bij het doorrijden van de hoeken weet je natuurlijk Frits, in welke richting je dient af te wenden en ben je mij meestal voor, je wacht zelfs niet op mijn hulpen die een richtingsverandering inluiden. Ja, om je aandachtig te maken rij ik je dan een paar keer in de hoek, recht op het het beschot af, en houden daar een poosje halt alvorens de onze weg verder te zetten in de door mij gekozen richting. Nauurlijk vind ik het spijtig dat ik daarvoor met de teugel- en beenhulpen zwaar dien in te grijpen, om je op de juiste plaats, frontaal voor de wand, te laten halthouden. Maar ik kan toch niet anders dan je hulpen te geven die duidelijk boven je reactie drempel liggen. En na je een paar keer op deze manier in de hoek te hebben geparkeerd, hoef ik nog enkel te doen alsof ik je in de hoek wil parkeren, en je loopt zonder horten of stoten door de wending zoals het hoort.
Snel opgelost.
Gelukkig is dit geen fundamenteel probleem en na een paar keren corrigeren weet mijn voor paarden normen intelligente Frits, dat het veel aangenamer is om te wachten met afwenden tot ik mijn daarvoor geselecteerde signalen heb gegeven.