35 Voor het eerst een deken plaatsen

Voor het eerste een deken plaatsen
Voor het eerst een deken plaatsen

Bescherming tegen vliegend ongedierte.

Neen, Lucy heeft niet om een deken gevraagd en heeft daarvoor ook geen enkele behoefte laten blijken.

Na een gezellige, drie jaar durende periode op de weide, in gezelschap van enkele kuddegenoten, vinden wij het moment aangebroken om onze Lucy voor te bereiden op het zadelmak maken.

Zij is zeker niet meer een wilde mustang, want ze loopt mooi mee aan het halster, kan gebonden staan en weet haar beentjes te geven aan de hoefsmid.

Juist, wij hebben in het africhten van dit paard dus toch reeds wat tijd gestoken, het opvoeden van een paard vangt namelijk reeds aan bij de geboorte.

Aangezien wij in onze omgeving gezegend zijn met een grote schare aan dazen en ander stekend en vliegend ongedierte, wordt het opleggen van een licht dekentje de eerste opgave in haar cultiveringsproces.

Iedereen vindt het normaal dat men een paard een deken kan opleggen, maar dat is niet zo vanzelfsprekend voor een groen paard.

Op veilig spelen

Uit voorzorg hebben wij Lucy aan onze massieve muur vastgezet met een sterke ketting en een niet mooi, maar wel heel stevig lederen halster.

Voor de gewenning laten wij haar natuurlijk de nodige tijd ruiken aan het vers gewassen vliegen deken, zeker ook nagespoeld met voor ons welriekende wasverzachter.

Bij het op de schoft leggen van het deken krijgen wij natuurlijk de verwachtte vluchtreactie, voor dit onbekende en dus bedreigende blauwe ding, met koorden en ijzerklank van de sluitingen.

Aangezien vooruit of zijdeling wegstormen geen mogelijkheid is, wordt de logische reactie achteruit springen en dus met alle macht aan de belemmerende ketting trekken.

Ja, onze grove borstel met een lange steel, waarmee wij de stallen schoonvegen, staat reeds aan de achterkant gereed.

Aangename- & vervelende versterkingen gebruiken

Neen, Lucy krijgt geen rammel van de stijve borstel, maar we staan wel klaar om haar achteraan een vervelende versterking te geven op het moment dat ze naar achter springt. Het contact met de stijve prikkelende haren van de borstel zijn zeker geen aangename ervaring. Gedragingen die een vervelend vervolg krijgen worden door het paard niet meer of steeds minder frequent getoond.

Bij het lossen van de spanning op de ketting en het naar voor springen wordt Lucy uitbundig aangenaam versterkt. Door deze snoepjes zal het paard vanzelf de ongespannen toestand opzoeken, aangezien het zo zijn levensomstandigheden verbetert. Deze versterkingen worden steeds binnen de 3 à 4 seconden na de gedragsverandering gegeven, anders legt het paard geen verband meer tussen zijn gedrag en de beleefde ervaring.

Zodoende wordt er naast respect ook vertrouwen met het paard opgebouwd en dat zijn toch de fundamenten van een verdere africhting, onafhankelijk van de discipline waaraan we wensen deel te nemen.

Vluchten is onmogelijk gemaakt

Door vast gebonden te staan leert het paard tevens dat vluchten geen directe optie is tijdens het omgaan met de mens. Ook tijdens het leiden en bereiden van het paard kunnen wij het niet op prijs stellen dat het paard een loopje met ons zou nemen.

Ook het voor het eerst vastmaken van de buik- en beenriemen is een hele karwei. Voor de veiligheid is het best met twee personen te zijn, zodat men niet met zijn hoofd onder het paardenlichaam dient te hangen bij het zoeken naar deze touwtjes. Ik neem aan dat je wel weet waarom dit best is, anders zullen de loshangende paardenbenen je dat wel kort en krachtig vertellen. Het is ook aan te raden dat het paard door de begeleider met een koord wordt vastgehouden, en zorg ervoor dat je als begeleider niet in een hoek opgesloten geraakt. Een gedeeltelijk openstaande deur kan hiervoor toch wat soelaas brengen.

Gewenning neemt tijd.

Alvorens op de weide te mogen ronddartelen kan Lucy in haar bekende box en op zichzelf, kennis maken met het vreemde voorwerp op haar rug. Anders kan het nog gebeuren, dat weide afsluitingen geen belemmeringen vormen voor het paniekerige paard.

En neen, mijn foto is niet van de beste kwaliteit, maar bij het fotograferen van deze levensechte situatie doe je best het paard niet schrikken van het flash licht.

Zo, na deze eerste leerfase van onze jonge Lucy hebben wij terug meer appreciatie voor onze geroutineerde dressuurpaarden, dewelke niet meer opkijken naar een over hun rug geworpen deken.

Meer hippische interesse?

Doorlaatbare dressuurlessen krijgen

Hippische leerboeken lezen

Hippische presentaties voor je vereniging

Meer voldoening zoeken