Paarden buiten laten opgroeien
Zeg Dré, je schrijft over mij alsof ik een onopgevoede, juist uit de wei geplukte merrie ben. Je weet toch ook wel dat jullie mij vanaf mijn geboorte ‘Respect en Vertrouwen’ hebben bijgebracht. Tot mijn vierde heb ik verder in de weiden mogen stoeien met mijn eigen soortgenoten. Dat is heel goed geweest voor mijn lichamelijke en mentale ontwikkeling. Ook in het harde winterweer zijn wij met ons kuddetje meestal buiten op de weide gebleven, bescherming vindend in een eenvoudig schuilhok. Maar dagelijks voorzien van lekker ruikend hooi en een paar scheppen naar kruiden smakende muesli. Onze stofferige dikke wintervacht beschermde ons prachtig tegen de variërende weersomstandigheden.
Dominantie leren in de kudde
Jouw dominantie heb je bevestigd door ons het voeder enkel te verstrekken op het ogenblik dat jij het wou. Mijn mama is nogal een bazige merrie en heeft sterk geholpen om de begrippen ‘Respect’, ‘Dominantie’ en ‘Vertrouwen’ tussen de kuddegenoten aan te leren. In ons groepje ging het er niet altijd zachtaardig aan toe hoor, iedereen heeft daar zijn plaats in de rangorde geleerd. Met een beet van links en een slag van rechts werd ons duidelijk gemaakt wie de baas was en naar wiens pijpen we moesten dansen. Prettig te weten Lucy, dat die begrippen er bij jou reeds ingetimmerd zijn, dat is iets wat ikzelf dan niet meer hoef te doen. Ik kan je nu al vertellen dat jij het in onze mensen maatschappij ook niet voor het zeggen zal hebben. Wij gaan je zelfs leren dansen naar onze pijpen (Beeldspraak hé), dit op onze minste aanwijzingen, en daarbij is respect en vertrouwen onontbeerlijk. Daarvoor gaan wij niet onze brute lichamelijke kracht gebruiken, maar vertrouwen op onze mentale superioriteit. Wij gaan het spelletjes slim spelen en je gedrag conditioneren met aangename en vervelende versterkingen, maar steeds met respect voor jouw eigen persoonlijkheid.
Voorwaarts neerwaarts betekent onderdanigheid
Op mijn vierde heb ik leren in rondjes te lopen, eerst in alle vrijheid in een longeerbox en later werd ik aangestuurd door een lange longe. Ik heb geleerd dat een zweep niet dient om afgeslagen te worden als ik ongewenste dingen doe. Maar hiermede kan wel mijn vluchtinstinct opgewekt worden en word ik zonder paniek aangezet om actiever te lopen. Een longeersingel heb ik ook al snel rond mijn slanke leest gekregen. Ook werd ik met lange bijzetteugels gevraagd om mijn hoofd naar beneden te brengen. Schijnbaar is dat goed om de spieren in mijn bovenlijn nu reeds te ontwikkelen. En neen hoor, in geen enkel geval mocht ik de intentie vertonen om op mijn bit te gaan hangen. Want nageeflijkheid en lichtheid zullen in mijn latere bereden leven van groot belang zijn. Oh, een koud bit in mijn kleine gevoelige mond laten steken, dat was ook een nieuwe ervaring. Niet met geweld, maar gekoppeld aan aangename versterkingen. Een klein stukje van een sappig appeltje doet toch wonderen. Al snel werd de longeersingel vervangen door een echt, naar olie en andere paarden ruikend zadel. Na een tijdje mocht dat ook met loshangende stijgbeugels gebeuren.
Naar de zadelmakmaakster brengen
Ik mag je bevestigen Lucy, dat wij heel tevreden waren over je gedrag tijdens deze gewenningsfase. Het vrouwke had eigenlijk de intentie om als eerste op je soepele rug te kruipen en zo te genieten van haar minutieuze werk dat ze met jou had verricht. Maar de ratio dient soms de emotie te beheersen en je werd dan toch maar naar de sympathieke zadelmakmaakster (Mooi woord hé) gebracht. Maar het is ook leuk als je weet dat je paard volledig klaar is om in alle veiligheid bestegen te kunnen worden en dat dit zo cruciale moment binnen een paar dagen zal geflikt zijn.
Het mag ook vooruitgaan
Grote verbazing voor ons als men 6 weken na de aflevering bij de zadelmakmaakster, nog steeds aan de desensibilisering (Is dit wel het juiste woord?) bezig was. Dit met vlaggetjes, dekzeilen en ander gerij. Men vertelde mij daar dat Lucy wel zelf het moment zou aangeven waarop er een been over haar rug mocht worden gelegd. Hoe Lucy dat zou vertellen of wanneer dat mogelijks zou gebeuren kan mij op dat moment nog steeds niet verteld worden, zelfs niet bij benadering. Aangezien wij geleerd hebben om zelfstandig te denken, hebben wij Lucy dan maar onverrichterzake op de vrachtwagen geladen en naar de volgende zadelmakmaaktster gebracht. Twee dagen later mocht Lucy zich een rijpaard noemen en kon met de verdere africhting doorgegaan worden. Natuurlijk dient men voor het zadelmak maken de nodige tijd te nemen, maar het mag zeker geen processie van Echternach worden.
Rustpauze
Sommigen gunnen hun paard na het zadelmak maken een periode van verdiende rust, teneinde te bekomen van de verhoogde mentale en lichamelijke inspanning. Ikzelf heb meestal de intentie om rustig verder te bouwen op het geleerde, maar dat zal dan wel gelegen zijn aan mijn eigen hippische waarde ‘Gedrevenheid’. Maar deze keer ben ik daarvan afgeweken, Lucy. Wegens diverse redenen hebben wij jou na het zadelmak maken een jaartje van het leven laten genieten en heb je het genoegen gehad drachtig te worden van je pikzwarte Billy en een steentje kunnen bijdragen aan de opvoeding van de volgende generatie.
Doelstelling
Onze opdracht aan de zadelmakmaker is heel eenvoudig. Het paard dient te blijven stilstaan tijdens het op- en afstijgen, stap, draf en galop moeten kunnen getoond worden en het paard mag bokken noch steigeren in zijn woordenboek opgenomen hebben. En zo hebben we Lucy na 6 weken teruggekregen, opdracht geslaagd. Nu kunnen wijzelf beginnen met alle knopjes op Lucy te programmeren, ik zie er echt naar uit.
Meer hippische interesse?
Doorlaatbare dressuurlessen krijgen