Message in a bottle

Het juiste verhaal kennen!

Zal ik je eens vertellen, Dré, waarom ik met mijn Jolieke naar je tweedaagse training gekomen ben? Goed dat je mij dat spontaan vertelt, Marieke, anders had ik je dat natuurlijk nog voor de aanvang gevraagd.

Mijn palomino merrie, Jolieke, is pas 5 jaar en een jaartje onder het zadel. Ik durf maar met moeite op te stijgen en aan galopperen heb ik ondertussen een broertje dood. Jolieke vertraagt steeds en nu heeft ze ook nog leren steigeren. Om mij vooruit te helpen rijdt er regelmatig een jonge amazone mee, maar ook met haar steigert ze. Een andere gastruiter heeft haar aan de loodlijn getrokken en dan met de benen bewerkt, om toch maar vooruit te willen lopen.

Geen jonge ruiter op een jong paard

Dat is geen mooi verhaal, Marieke. In mijn jonge jaren zou ik je gevraagd hebben om af te stijgen en ik zou dat varkentje wel eens voor jou gewassen hebben. Maar met de komst van mijn grijze haren en het verlies aan elasticiteit, heb ik geleerd dat er ook andere oplossingen zijn, zonder mijn leven te wagen.

Eerst en vooral zou ik je aanraden om dat jonge ruitertje niet langer je paard te laten verprutsen en dat aan de loodlijn trekken gaan wij samen wegwerken. Onervaren ruiters en jonge paarden horen nu eenmaal niet samen.

Wij zullen samen op zoek gaan naar “lichte teugelvoering” en “reactiviteit op je been”. Zo dien je niet constant aan je teugels te trekken en leert je mooie beestje vanzelf rond de piste te lopen.

Respect voor de ruiter

Tijdens dit voorafgaandelijk praatje heb ik natuurlijk al gemerkt dat Jolieke ons als schuurpaal wil gebruiken. Ze heeft niet geleerd dat respect voor de mens begint met “afstand houden”.

Het lijkt mij hier nodig, Marieke, dat wij eerst en vooral aan de opvoeding van deze beauty, maar ongezellige merrie gaan werken. Respect van het paard, ja, voor ons, is de basis voor de verdere africhting. Uit dit respect groeit dan wel het wederzijds vertrouwen.

Geen schrik hebben, maar op alles voorbereid zijn

Ik zal je Jolieke zelf eens overnemen. Ik ga voor de zekerheid de longe en de longeerzweep erbij halen. Oh, toch ook voor mij even schikken. Bij de eerste sympathieke vraag om aan een rondje rondom mij aan te vangen vertelt Jolieke mij, door te steigeren, dat zij dat niet wenst. Punt, komma, basta.

Binnen een fractie van een seconde, na dit ongewenste en gevaarlijke gedrag, suist mijn lange longeerzweep door de lucht. Dit als prikkel om Jolieke te leren wegvluchten. In de kudde is het de leidende merrie die een paar meppen of beten uitdeelt, om de niet respectvolle kuddegenoot te doen weglopen. Dit weglopen is een teken van onderdanigheid, en dus een uiting van respect voor de leider. Dit zijn instinctieve gedragingen die vanaf de geboorte reeds aanwezig zijn.

Denk nu maar niet, Marieke, dat ik je wil aanzetten om je merrie bont en blauw te slaan. Ik geef deze prikkel juist boven de reactiedrempel van Jolieke en dan zijn wij terug poeslief, toch als het gevraagde gedrag “weggaan van mij” wordt getoond.

De trukendoos kennen

Maar Jolieke heeft nog andere ongewenste truken geleerd, om aan mijn vraag te ontsnappen. Snel achteruit stappen maakt het de begeleider heel moeilijk, om achter het onwillige paard te komen en het toch voorwaarts te kunnen drijven. Mijn oude heupen en stijve ruggengraat kraken als ik toch een geslaagde sprint inzet, om op de juiste pole position te komen. En hoera, het eerste kwadrant van een cirkel wordt afgewerkt, waarop weer steigeren en achteruitlopen volgt. Met de nodig behendigheid en het zweet op het voorhoofd, slagen wij erin om enige rondjes rondom mij te laten lopen. Dit is het moment dat wij Jolieke uitbundig loven voor het vertonen van het door ons gewenste gedrag: “ een rondje lopen”.

Na een kwartiertje werken neemt Marieke de longe met succes over en kunnen wij aan het bereden werk beginnen denken.

Nog even aan de longe nemen

Neen, Marieke, je mag van mij niet direct alleen rond de piste gaan rijden. Ik zal je eerst een paar rondjes aan de longe begeleiden. Wij gaan nu exact dezelfde stap, draf en galoprondjes doen, maar met jou op zijn rug. Je hoeft in eerste instantie niets te doen, laat mij maar de leiding over je Jolieke waarnemen.

En daar gaan wij dan rondjes draaien, met succes dan nog wel, en met veel aangename versterkingen voor Jolieke (En Marieke). Na een paar rondjes neemt Marieke het roer over en ben ik met de longe nog in een ondersteunende functie. Jolieke is ondertussen ook wat moe geworden en nu mag de longe ontkoppeld worden en loopt de combinatie gezellig, met respect en in de drie gangen de gevraagde rondjes.

Respect moet je verdienen

Juist, aan dat “respect” gaan wij kortelings nog wat verder werken. Om veiligheidsreden doen we dit opnieuw vanop de grond, aan de  longe, voor een veilige controle en de onvoorzienbare reacties. Ook tijdens dit grondwerk, test Jolieke de ongewenste en respectloze gedragingen (Steigeren en achteruitvluchten) nog eens uit, maar zonder veel resultaat. Zo leert het mooie Jolieke, zijdelings-voorwaarts, van ons weg te gaan, ingesloten tussen de longe en de dressuurzweep. Met de lage hoofdhouding en het kauwen op het bit vertelt Jolieke ons zijn onderdanigheid.

Ook hier neemt Marieke nu de leiding leiding over- en dit met succes.

Wat dien je hieruit te onthouden, Marieke?

Jij bent de leider en je vraagt voortdurend respect voor jezelf.

Zet je paard aan tot een voorwaartse drang, de kern van wegvluchten.

Wees consequent en streng bij misgedrag, maar poeslief bij het gewenste gedrag.

Leuk om te merken dat Marieke, na enkele sessies met haar palomino, in alle gangen en over de gehele piste kan rond dartelen. Bij iedere verstijving of vertraging van Jolieke zet Marieke haar merrie spontaan en kordaat aan om meer voorwaarts te gaan.

Leuk te merken dat het vertrouwen van Marieke is hersteld en ze samen met haar paard kan genieten van de bekomen gedragsveranderingen.

Controle krijgen naar de hindernis toe

Marieke en haar Jolieke vormen een fervente springcombinatie, en dit op 1,30m-niveau. Een leuk detail om te weten, ze rijdt met het tweedehands zadel van een wereldkampioen. Het gegraveerde koperen plaatje achteraan het zadel bewijst dit.

Marieke zou graag wat meer controle hebben over het aanrijden naar de hindernis. Ook is er de wens om wat meer oprichting te verkrijgen en de achterhand wat meer onder te brengen. Dat zou zeker de afzet naar de sprong toe verbeteren. Heel duidelijke doelstellingen dus voor mij, als instructeur, tijdens deze tweedaagse dressuuropleiding.

Marieke komt met haar springzadel dressuur trainen. Niets mis mee, want haar passie ligt nu eenmaal bij het springen. Voor deze dressuurtraining maken we de stijgbeugels toch dadelijk een paar gaatjes langer. Deze ingreep helpt zeker om wat rechter te zitten en de voorwaartse neiging van de verlichte zit te voorkomen. Zo komt de elasticiteit in Marieke’s rug duidelijk meer tot zijn recht.

Nageeflijkheid is de basis

De eerste lessen werken wij voornamelijk op de nageeflijkheid: de lichtheid in de verbinding tussen de ruiterhand en de paardentong. Eerst gaan wij op zoek naar de nageeflijkheid ‘tijdens’ de drie basisgangen en werken wij de lichte contactstoornissen weg. Dit doen wij tijdens relatief lange reprises, om ruiter en paard de tijd te geven, om op zoek te gaan naar de werking van die weerstandbiedende, nageeflijke hand. Om de gewenste reactiviteit van Jolieke op de teugelhulpen te verkrijgen, starten wij eerst in stap, vervolgens in draf en uiteindelijk in de galop. Bij hetere paarden is het soms wenselijk om te beginnen met draf of galop. Zo kan men het eventuele verzet van het paard minimaliseren.

Eerst werken aan lichtheid vooraan

Eens deze lichte teugelcommunicatie tevoorschijn komt, dan gaan wij op zoek naar een grotere reactiviteit van het been. Volgens mij begint alles vooraan, met een lichte aanleuning. Pas dan kan men de impuls van het achterbeen gaan opwekken. Ik verzoek Marieke dan ook haar Jolieke aan te porren met het been, en dit direct na het nageeflijk worden van haar Jolieke. Wij streven hier naar een grotere reactiviteit op een lichte beenhulp. Zo krijgen wij een paard met een voorwaartse impuls.

De verworven ‘nageefijkheid en impuls’ leren wij nadien ook behouden in de halve overgangen. Halve overgangen zijn reactieve, opwaartse- en neerwaartse variaties in de snelheid van voortbewegen. Juist, dat wordt wel eens ‘schakelen’ genoemd. Wij wagen ons pas aan de volledige overgangen wanneer de halve overgangen naar behoren worden gegeven. En ja hoor, bij deze combinatie lukt dat heel voortreffelijk.

Dan pas gaan wij het achteraan zoeken

Zo, nu het ons lukt om ons paard “voorwaartse-neerwaarts” te rijden, met een  lichte aanleuning en reactief op het been, is het moment aangebroken om aan de opwaartse trend te werken. Door vervelende teugelhulpjes en een ondersteunend been, zetten wij Jolieke aan om met hoofd en hals, naar de gevaren zone te komen. En in deze “hogere oprichting en voor de loodlijn”, gaan wij op zoek naar dezelfde lichte nageeflijkheid, zoals wij deze tijdens het “rond en diep” rijden hadden verworven.

En nu Marieke, gaan wij op zoek naar het meer onderbrengen van de achterhand, wat toch je oorspronkelijke vraag was. Het rijden van kleine voltes zal hiervoor zeker van toegevoegde waarde zijn. Laat ons dat maar eens uitproberen.

Over de schouder vallen

Marieke voelt het sneller aan dan ik het zie: “Mijn Jolieke valt in de rechtergalop over de schouder”. Ha, dat kunnen wij natuurlijk oplossen met de schouder naar binnen te plaatsen. Met goede moed introduceren wij de schouderbinnenwaarts in onze training. Maar stellen vast dat Jolieke geen reactie vertoont op het geven van het binnenbeen, en dus de achterhand niet naar de hoefslag toe kan gereden worden. Dan nog maar een stapje terug zetten in onze training en bij Jolieke het zijdelings weggaan voor het rechterbeen conditioneren. Met ondersteuning van het zweepje is dat binnen enkele minuten geklonken. En ja hoor, Marieke kan nu reeds iets rijden dat op een rechter schouderbinnenwaarts gelijkt. Juist, “met de achterhand op de hoefslag en de voorhand wat naar binnen gebracht”.

Prettig om vast te stellen dat wij nu een vleugje schouderbinnenwaarts in die rechter galop kunnen steken en zo het over de schouder vallen kunnen neutraliseren. Door de verhoogde belasting horen wij Jolieke kreunend verder galopperen op deze kleine volte.

Juist, beste lezer, ik heb in dit korte artikel niet alle details kunnen beschrijven. Als je iemand hoort roepen ‘meer buitenteugel’, dan denk ik dat ze bedoelen wat ik hier verder heb uitgelegd.

Wel is het leuk om vast te stellen hoe men met enige creativiteit, zijn doelstellingen na enkele lesjes kan bereiken.

En ruiter, paard en trainer voelen zich daar gelukkig bij. “Daarom doen we het toch allemaal hé”.

Onze vierjarige hengst aan de hand werken?

Ik weet niet of we echt goed bezig zijn met zijn africhting. Met al die FB berichten ben ik precies  het noorden aan het kwijt raken. Iedere hond met een hoedje op vertelt zijn eigen waarheid. Ik wens toch het rechte pad wat te volgen.

Neen, Marieke, het is niet te vroeg om met een vierjarig paard aan de hand te beginnen werken.
Eigenlijk begon je dit werk al toen je voor de eerste keer een halster opzette. Je piepjonge veulentje leer je toch meelopen aan het halster en ook leer je hem stoppen en weg gaan van jou.

Onze Jolie is ondertussen een paar maand zadelmak en thuis heel braaf onder het zadel.

Stiekem had ik reeds gemerkt dat Jolieke in een leegstaande loods werd klaargemaakt. Verstandig, want tijdens zijn eerste verplaatsing gedraagt deze jonge hengst zich hier toch wat als een ongeleid projectiel. En dat is niet abnormaal hoor.

Bij het binnenkomen van de trainingspiste toont Jolie zich als een echte hengst, zeker als er in de longeerbox ernaast een lekker stuk van een merrie tevoorschijn komt.

Leuk om te zien toch, hoe Jolieke spontane impuls vertoont, zijn prachtige hengstenhals opricht en de achterhand diep onderbrengt. Alles wat wij in de africhting zoeken wordt hier op een dienblad aangereikt. Juist, je kan met een hengst rijden of je rijdt met een paard, dat is een groot verschil. Het naar die merrie trekken en driftig worden zijn wel zaken die wij dienen weg te werken.

In mijn jonge tijd sprong ik met genoegen op zo’n jonge brullende hengst, maar ik heb geleerd dat  je met wat werk aan de hand, een veel veiligere uitgangsbasis kan creëren.

Respect en vertrouwen als basis

Voor het werk aan de hand heb je niet veel nodig. Met je gewone trenshoofdstel en een wat langere dressuurzweep heb je al voldoende. Bij jonge of over reactieve paarden bevestigen wij ook nog, een paar  meters lang leidtouw, aan de binnenste trensring. Dit touw fungeert voor mij als een noodlijn bij onverwacht wegspringen of steigeren.

Door het wegduwen van Marieke vertelt Jolieke dat hij hier de baas is, hij is hier toch de dominante hengst.

Eerst en vooral gaan wij Jolieke wat respect voor ons bijbrengen. Met “respect” en “vertrouwen” voor de ruiter, daar begint toch alles mee. Jolieke zal “respect” voor ons krijgen als hij er zeker van is dat ongewenst gedrag door een vervelende versterking wordt gevolgd. Hij kan er dus op “vertrouwen” dat het dan voor hem verkeerd afloopt, en hij zijn levensomstandigheden verslecht.

Respect krijgt hij niet door een  pak rammel. Maar wanneer hij mij als schuurpaal wil gebruiken, dan botst hij zeker tegen het harde handvat van mijn dressuurzweep. Door een tikje van de zweep, duidelijk boven zijn reactiedrempel, leer ik Jolieke om van mij weg te gaan en uit mijn zone te blijven. En ja hoor, zo gebeurt dat ook in de kudde.

Het werk aan de hand

Bij jonge paarden doen wij het werk aan de hand steeds tegen de hoefslag. Jolieke staat dan opgesloten tussen de hoefslag en zijn begeleider, waardoor wij een verhoogde aandacht (Respect) krijgen. Ons ondersteunend zweepje bewerkstelligt dat hij enkel voorwaarts kan wegvluchten. Juist, de intentie toelaten om weg te vluchten voorkomt verzet, zoals steigeren, achteruit los trekken,…)

Snel op elkaar volgende stukjes ‘voorwaarts en halt’ verhogen nog verder de aandacht en verhoogt het respect naar de begeleider toe. Zo’n jonge hengst mag men zeker niet de tijd laten om driftig te worden, anders is het hek van de dam.

Na enige oefeningen reageert Jolieke reeds op mijn lichaamstaal om voorwaarts te gaan en halt te houden.

Mijn buitenteugel loopt over de hals van het paard en wordt voldoende lang vastgehouden. Door mijn buitenhand naar binnen te brengen kan ik Jolieke met de zweep “toucheren” op de plek van mijn beenhulp.. Alle hulpen tijdens het werk aan de hand wordt zoveel mogelijk gegeven op dezelfde manier als bereden.

De rust is teruggekeerd

Na een kwartiertje intens werk aan de hand is de onstuimigheid van Jolieke tot normale proporties terug gebracht.

Ja, Marieke, stijg maar op, en doe nu maar in alle veiligheid bereden hetzelfde werk.

Een mooi voorbeen kan getraind worden. Toch oppassen voor onregelmatigheid.

Hoe men onregelmatigheid ziet.

Heb  je al opgemerkt Marieke dat je Jolieke tijdens het drafwerk niet regelmatig loopt. Bij het rijden van wat meer impuls, grijpt haar linker voorbeen steeds wat verder en wordt hoger opgeteld dan het rechter. Jolieke draaft spectaculair met het voorbeen, maar door die onregelmatige beweging mag je van een goede jury niet veel punten verwachten, terecht dan nog.

Oh, tijdens het verzamelen van de stap vertoont zij ook een atactische beweging in het achterbeen. Een korte ongewenste beweging met het linker achterbeen, overdreven opwaarts en naar de massa tredend.

Niet op verder bouwen

Met een onregelmatig lopend paard mag je niet zomaar verder bouwen op het reeds verkeerd geleerde gedrag.

Maar laat ons eerst eens op zoek gaan naar de oorsprong van deze ongewenste onregelmatige bewegingen.

Goed van jou Marieke, dat je de dierenarts en de osteopaat eens langs hebt laten komen. Gelukkig hebben zijn geen belangrijke medische afwijkingen vastgesteld. Dat kunnen wij dan toch als oorzaak reeds uitsluiten en kunnen wij dieper gaan zoeken in de opbouw van je trainingen.

Waar is die onregelmatigheid ontstaan?

Vertel mij eens, Marieke, waarop heb je met je vorige trainer zoal gewerkt?

Wij hebben reeds heel wat naar de piaffe, de passage en de vliegende wissels gezocht. Maar alles is uitgemunt in heel veel stress van mijn Jolieke. Ik durf deze oefeningen maar met heel veel ongerustheid vragen. Hopelijk kan jij dat oplossen Dré?

Bij het inrijden en bij lichte oefeningen zijn er echter geen onregelmatigheden in Jolieke’s draf te bemerken. Maar bij iets meer verzameling verschijnt direct dat ongewenste spectaculaire voorbeentje.

De aanleuning bekijken

Ik bemerk dat je Jolieke relatief licht in de hand loopt, een schuimbekje heeft, maar toch links wat meer aanleuning neemt. Een eenzijdig zwaardere aanleuning geeft dikwijls een verhoogde projectie van het gelijkzijdige voorbeen. Dit is biomechanisch te verklaren, maar dat gaan wij hier nu niet verder uitspinnen. Het verder werken aan de gelijkmatige en lichte aanleuning zal dan ook een kernpunt blijven in onze training, Marieke. Iets meer gewicht op de rechter teugel leren nemen is hier de te volgen weg.

Maar er is meer stront aan knikker. De verhoogde stress bij sommige oefeningen doet mij veronderstellen dat er naar de piaffe, passage en galopwissel gewerkt is met een ontzettend hoge druk. De daardoor ontstane onregelmatige bewegingen zijn er maar bij genomen, en door het veelvuldig verkeerd trainen zijn het zelfs automatismen geworden.

Spanning is een noodzaak

Het opvoeren van spanning is een noodzaak om tot de hogere dressuur oefeningen te kunnen doordringen. Daar is niets mis mee. Maar eerst dient het paard lichamelijk en mentaal getraind te worden om deze oefeningen überhaupt te kunnen geven. Het is een kunst om tijdens de trainingen onder de grenzen van je Jolieke te blijven, en paniek, verzet en onregelmatigheden te voorkomen. Automatismen zijn heel moeilijk te veranderen, dat weten wij uit de psychologie.

Stapje terug zetten

Sorry Marieke, ik kan je nu niet direct vooruit helpen, wij gaan op een veel lager niveau gaan trainen. Ja, op het niveau waar er zich geen onregelmatigheden voordoen, in een sukkeldrafje zoals je dat terecht noemt.

Wij dienen het rechtervoorbeen aan te zetten tot een grotere beweging en het linker voorbeen belemmeren in zijn beweging. Het best rijden wij daarvoor veel voltes op de linker hand, want het buitenbeen dient op een cirkel een grotere afstand af te leggen dan het binnenbeen. Ook in de schouderbinnenwaarts links, de appuyer naar rechts en wijken voor de linker kuit is dat het geval.

En nogmaals, al deze oefeningen worden gereden onder het impuls niveau van onregelmatigheid.

Ook in stap onregelmatig

Oh, toch het onregelmatigheidsprobleem van de stap nog eens afzonderlijk bekijken, Marieke.

Deze onregelmatigheid verschijnt steeds bij het inzetten van de verzameling en komt verder steeds terug. Laat ons lange stukken verzamelde stap oefenen en de overgangen tussen arbeidsstap en verzamelde stap beperken.

Werk aan de hand

Leuk om vast te stellen dat bij het werk aan de hand, geen onregelmatigheid in de stap wordt opgemerkt. Dit werk aan de hand is voor je Jolieke een onbekend terrein, en in deze specifieke context zijn er nog geen ongewenste automatismen geïnstalleerd. Laat ons eerst de verzamelde stap aan de hand verbeteren. Later zetten wij jou erop tijdens het werk aan de hand en nog later kan je terug beginnen met de verzamelde stap bereden te vragen.

Bottleneck in training

Onnodig je uit te leggen, Marieke, dat wij hier met een bottleneck in ons trainingsprogramma zitten.

Voor de eerstkomende maanden zal je training zich hoofdzakelijk afspelen in het verwijderen van deze onregelmatige bewegingen. Hopelijk kunnen wij hiermede de onregelmatigheden in de stap en draf wegwerken, al zal dit een levenslang aandachtspunt blijven.

Veel succes en doorzetting, Marieke.

Wat we nu hebben meegemaakt op wedstrijd!

Een handje helpen

Ik hoorde de volgende communicatie tussen Marieke en haar beminnende mama.

“Zeg, Marieke, zou je niet best rechts de binnenpiste binnen rijden? Als je dan direct een cirkel rijdt, dan kan je waarschijnlijk nog 2 maal voorbij de spiegel rijden. Zeker goed om de schrikkerigheid van ons Jolieke wat weg te werken.”

Laat mijn kop eens gerust, mama. Ik rij al 10 jaar wedstrijden. ‘Jij’ moet mij toch niet komen uitleggen hoe ik de piste moet binnenrijden. Rot op, bemoei je met je eigen zaken. Jolieke heeft weer zijn slechte dag. Ik heb zelfs niet genoeg macht om hem aan de loodlijn te trekken. Hij trekt zich voortdurend los, neigt tot steigeren tijdens het ongevraagd achteruit rennen, die rotbok.

En ja, la mama wil pijlsnel, met het hoofd in de grond, ontgoocheld, geschokt en beschaamd, de inrijring ontvluchten.

Kom hier, mama, je ‘moet’ de bandages nog afdoen, borstel dat natte zand nog eens snel van zijn benen en poets mijn gelakte laarsjes nog eens op. Haast je wat, want ik moet direct binnen…….

En zo gebeurde.

Je soms wat inhouden

Mijn handen kriebelden om die meid van haar paard te sleuren en door de modder naar de bakrand te slepen. Maar dat mag schijnbaar niet meer volgens de laatste wetgeving, en de steward zou ook wel kunnen tussen komen. Niet doen Dré, en daarbij, het is niet je eigen jong.

Wat was ik een gelukkig toeschouwer toen Marieke met slechts 52% uit de ring kwam. Boontje komt om zijn loontje, dacht ik bij mijzelf.

Het zal wel duidelijk zijn dat er in dit verhaal geen enkele speler beter wordt van de situatie. Maar laat ons eens kijken of het anders kan.

Respect en vertrouwen

Eerst en vooral dienen paarden en ook kinderen thuis opgevoed te worden, en dit vanaf de geboorte.

Juist, je paard leer je als veulentje reeds aan het touw mee te lopen en ook een mens wordt vanaf de geboorte de begrippen “Respect & Vertrouwen’ bijgebracht. Als je op 16 jarige leeftijd, op de wedstrijd, je amazone nog dient op te voeden, dan ben je natuurlijk een beetje te laat.

“Respect en vertrouwen” van het paard naar de ruiter toe, dat is toch de kern van het paardrijden. Dat denk ik dan toch, maar mogelijks ben ik toch wat verouderd? Maar ook “respect en vertrouwen” van de ruiter naar zijn paard en zijn omgeving is een must.

“Respect” dient men te ‘verdienen’ door consequent te handelen, terwijl “Vertrouwen”,  ‘gekregen’ wordt door de verzekerde afloop van de situatie te garanderen. Vertrouwen is dus gebaseerd op zekerheid, op voorspelbaarheid.

Adrenaline

Ik ga het hier over adrenaline hebben, maar mogelijks zijn de puber hormonen van ons Marieke ook op hol geslagen.

Bij een bedreigende situatie wordt er adrenaline in het lichaam opgewekt. Hierdoor wordt de mentale alertheid  sterk verhoogd en het lichaam klaar gestoomd, om te beter te presteren. In uiterste gevallen om over te gaan tot vluchten of te vechten.

De dressuurring, met zijn jury, wordt door ons brein als een onzekere situatie aanzien. De opgewekt adrenaline helpt ons dus, om een grotere reactiviteit te ontwikkelen. Een verhoogde spanning bij paard en ruiter helpt ons dan ook om beter te presteren.

Mensen bezitten een hoge graad van zelfbeheersing, waardoor een verhoogde spanning niet tot uitbarstingen dient te leiden, Marieke.

Niet juist voor en niet juist na

Om een spanningsexplosie te voorkomen zou heb beter zijn dat Mariekes mama geen raadgevingen geeft aan haar onder stoom staande dochter. Toch niet juist voor het binnenrijden van de ring.

Maar ook na het beëindigen van de proef blijft de adrenaline nog een tijd rondgieren in het lichaam. Dus laat je best wat tijd verstrijken tussen de geleverde prestatie en het bespreken van de prestatie. De grote kritische analyse van de prestatie wordt best niet bij het buitenkomen van de ring gegeven. Beter is het deze spanning opbouwende kritiek veel later te geven. Mogelijks na het afzadelen van het paard? Ja, bij een lekkere tas koffie of een schuimend pintje. Marieke dient ook te begrijpen dat het enkel vrienden zijn die opbouwende kritiek geven. De concurrenten zullen je zeker niet aandachtig maken voor verbeteringen. De meesten laten je liefst tegen de muur rijden, dit voor hun eigen eer en glorie. Juist, opbouwende kritiek is de basis tot verbetering. Dank je wel mama.

Ook goede punten vermelden

Naast het vermelden van de noodzakelijke verbeterpunten kan er ook aandacht gegeven worden aan de goede punten, aan de vorderingen die reeds gemaakt zijn.

Vertel maar eerst een paar goede punten, geef dan de verbeterpunten, en sluit af met wat goede dingen. Dit noemt men de sandwich methode.

Door goede punten op het einde van de conversatie te geven, zal onze ruiter zeker met een motiverend gevoel naar zijn volgende trainingen stappen.

Meer hippische interesse?

Dressuurles in lichtheid

Leerzame hippische boeken

Educational workshops voor je vereniging

Hippische voldoening

Tijdens een afbouwtraining wordt de getoonde oefening ontbonden in heel kleine onderdelen en traint men verder op één verbeterpunt. Dit zonder veel aandacht te besteden aan de andere verbeterpunten.

Dressuur voor eventing paarden

 Je vertelde mij zojuist, Marieke, dat je Jolieke steeds de achterhand naar rechts uitzwaait tijdens het aanrijden op je eventing hindernissen.

Om met volle kracht te kunnen afzetten op de sprong dient, het paard zijn achterhand mooi onder zijn zwaartepunt te kunnen plaatsen. Recht richten en verzameling komen hier dan zeker om de hoek kijken.

Keertwending niet nodig?

Ik weet het wel, Marieke, tijdens de dressuur van je eventing wedstrijden heb je geen keertwending om de achterhand nodig. Maar toch gaan wij daar vandaag wat op doortrainen. Keertwendingen ontwikkelen sterk de gelijktijdige controle over de positie van de voorhand en de achterhand.

Rij  maar eens een paar keertwendingen en dan analyseren wij samen hoe we onze training van vandaag opbouwen. Ik laat je de linker keertwending zien, Dré, deze is volgens mij het lastigs te rijden.

Eerst analyseren

En ja, Marieke laat mij een veel te grote keertwending links zien. Maar Jolieke blijft achteraan mooi doorstappen, en dit is toch heel belangrijk. Dit ondanks het feit dat Jolieke met haar lichaamstaal vertelt, niet veel genoegen te hebben aan dat draaierige gedoe. De gewenst cirkel die de achterbenen momenteel beschrijven heeft de vorm van een reuze geblutst ei, maar dat vind ik voorlopig niet belangrijk.

Wat mij het meeste opvalt, is dat Jolieke de hals steeds naar rechts buigt i.p.v. naar links en veelvuldig met de achterhand naar rechts, naar buiten dus, ontsnapt.

Trainingsplan is veranderlijk

Om deze  twee zaken onder controle te kunnen krijgen, raad ik Marieke aan om eerst wat travers op de volte te rijden. Maar dat combineren geef toch nogal wat tegenkanting van haar Jolieke.

Dan maar de oefening wat verlichten en een travers rijden op de rechte lijn op de hoefslag. Met het beschot als steun, dient Marieke toch al heel wat minder met handen en benen in te werken. Om de gedachten van Jolieke wat te verzetten, rijden wij deze travers oefening in draf. Ze vertoont in stap toch steeds wat verzet, maar in de draf is ze lekker vooruit, wat alles wat gemakkelijker maakt.

Stappen terug durven zetten

Maar het combineren van een langsbuiging en het naar binnen brengen van de achterhand tijdens deze draf travers, dat is precies toch ook nog wat veel gevraagd voor ons Jolieke. En ja hoor, we kunnen de basisoefening nog een stuk verlichten, Marieke. Rij maar een paar keer rond de bak, met enkel de hals naar binnen gebogen, en de rest van het lichaam evenwijdig met het beschot. Als je paard dat niet kan, dan hoef je nog niet aan de travers beginnen.

Hoera, na een paar draf rondjes buigt ons Jolieke de hals, op een nageelfijke manier naar binnen, naar links dus.

Afbouwtraining

Zoals je merkt, beste Marieke, zijn wij vertrokken met een te zware keertwending, en zijn wij nu aangeland bij een simpele buiging in de hals. Het is normaal dat instructeurs en ruiters steeds denken aan meer en beter. Maar hier hebben wij enkele stapjes teruggezet in het trainingsniveau, wat alles wat gezelliger maakt, voor zowel paard en ruiter. Dit is wat ik in de titel, de afbouwtraining noem.

Opbouwtraining

Eens die regelmatige binnen-halsbuiging door Jolieke begrepen is, gaan wij ook de achterhand naar de binnen hoefslag brengen. Hier zijn wij dus succesvol terug bij de travers gekomen. En ja hoor, wij doen dat in de draf, een kwestie van die, voor Jolieke toch, vervelende stapverzameling wat te vermijden.

En nu Marieke, rijden wij die travers in stap, op een voldoende grote volte, dus zonder de begeleidende werking van de hoefslag. Het langzaamaan spiraal wijze sluiten van de volte brengt ons steeds wat dichter bij de keertwending om de achterhand. En dit was toch het doel van onze training.

Verstijven en dan Vechten

Oh, op het voltetje van 1m diameter vindt Jolieke het genoeg, en blijft plots als een standbeeld staan, ondanks alle correcte inwerkingen van Marieke. Marieke weet dat dit de voorbode van steigeren of bokken is. Om deze reden zijn ze een jaar geleden ook succesvol op les gekomen. Maar Marieke weet als geen ander, dat je op zo’n protest momenten, met een korte en krachtig inwerking, je paard voorwaarts dient te rijden. Het is bekend dat na ‘Verstijven’ overgeschakeld wordt op ‘Vechten’. En éénmaal een levend wezen succes gehad heeft met vechten, zullen meestal de lagere spanningsniveaus, ‘Vleien’, ‘ Vluchten’  en ‘Verstijven’ worden overgeslagen. Het paard gaat dan zonder enige verwittiging in sterk verzet, zoals steigeren of bokken.

Trainingsgrens bepalen

Wij leren hier dat onze trainingslimiet, voorlopig zal liggen boven de traversvolte van één meter.  En deze grotere traversvolte gaan wij dan ook nog een paar keer rijden, om met succes, zonder verzet, te kunnen afsluiten.

Alle hierboven gereden oefeningen hebben wij nu samengepropt in  een half uur, en enkel op de linkerhand getraind. Natuurlijk dienen wij ook alles rechtsom te trainen, maar dat kan gerust tijdens één van volgende trainingssessie gebeuren.

Wij leren uit deze training ook, dat het voor Jolieke althans, beter is om de gevraagde oefeningen over een grotere tijdsperiode van dagen of weken te spreiden. Genoeg is genoeg.

Meer hippische interesse?

Dressage lessons in lichtheid krijgen

Hippische leerboeken lezen

Educational workshops voor je vereniging

Meer voldoening zoeken

Alles begint met het kunnen dromen.

Ik kijk regelmatig naar FB fimpjes Dré, waar ze bij die Iberische paarden de achterhand sterk doen ondertreden. Ik neem aan dat je bedoelt dat ze gezellig aan het piafferen zijn, Marieke. Ja, juist, ik zou dat ook willen kunnen en daar alles over weten. Kun je  mij eens uitleggen hoe dat  moet gebeuren? Euh, euh, zo eenvoudig is dat allemaal niet, Marieke, maar ik kan je wel heel kort uitleggen welke weg je daarvoor dient af te leggen, hoor.

De juiste start nemen.

Je hebt reeds een mooie schimmel Spanjaard die al wat verder is afgericht, dat is toch al heel wat. Maar hoe dikwijls train je die witte per week. Tot hiertoe eenmaal per week Dré, maar kortelings krijg ik de mogelijkheid om dat op te voeren tot 3 à 4 maal per week. Dat klinkt al wat realistischer Marieke, met die inzet zie ik het wel zitten om je naar boven te helpen.

Wij zijn nu een paar weken samen aan het werken en je schimmel begint reeds aardig over de rug te lopen, met een nageeflijke hand. Daarnaast hebben wij toch ook als de voorwaartse drang kunnen ontwikkelen. Dat zijn de basiszaken die wij tijdens onze ganse traject moeten bestendigen.

Ik zal je nu proberen de weg naar die hoge verzameling, in een notendopje, uit te leggen.

Eén achterbeen trainen tijdens de schouderbinnenwaarts is de kern.

Om ons paard naar de verzameling te leiden zullen wij de schouderbinnenwaarts dienen op punt te stellen. Deze heeft tot doel om één achterbeen, het binnen achterbeen, aan te zetten tot meer ondertreden, naar het zwaartepunt toe. Daarom dient het paard in de schouderbinnenwaarts gebogen te zijn in langsrichting en de voorhand dient naar binnen gesteld te zijn. Waw, dat is al  niet niets toch, maak dat maar eens wijs aan je Spanjaard! Mooie inbuiging, en ook overbuiging, op kleine voltes en deze meenemen op de hoefslag zullen hiervoor de weg effenen.

En dan dient je beestje bij die buiging ook nog schuin te lopen. Met de voorhand die kruisend (Scharend noemt dat) voorwaarts gaat en een achterhand die rechtdoor loopt.

Onafhankelijke éénzijdige hulpen ontwikkelen.

Ook voor de schouderbinnenwaarts hebben wij voorbereidende oefeningen nodig. Ons paard, en ook jij Marieke, zullen nu eerst moeten leren weg te gaan voor een eenzijdige teugel- en beenhulp, zonder stil te vallen of zonder weg te stormen. Het beheersen van de ‘onafhankelijke hulpen’, waarbij je met ieder lichaamsdeel iets anders doet, is een struikelsteen voor heel veel ruiters. Probeer maar eens een glas wijn te drinken met je linkerhand, terwijl je met je rechterhand een schroevendraaier gebruikt.

Voorbereidende oefeningen.

Maar die eenzijdige hulpen kunnen wij ook voorbereiden, door keertwendingen om de voorhand en om de achterhand. Met wat inzicht leren wij dat reeds vroeger, aan de hand. Of tijdens het opzadelen dient je paard toch ook weg te gaan voor jouw signalen. Hier wordt het wijken voor de kuit eigenlijk vanzelf geboren. Daarom gaat het wijken voor de kuit de schouderbinnenwaarts vooraf in de training en de dressuurproeven.

Rechtrichten is noodzakelijk.

Tijdens die verzamelende oefeningen zal je Jolieke ook wel wat scheef komen te lopen. Door een vleugje schouderbinnenwaarts lijnen wij dan de achterhand en de voorhand op elkaar uit. Oh,ja, en om je paard recht te richten in de hals zullen wij ook wat renvers moeten kunnen inbrengen. Het appuyeren en de travers zijn zowat de voorlopers van de renvers en dienen wij ondertussen ook te beheersen.

Het tweede achterbeen erbij halen.

En dan moeten wij de beide achterbenen nog onder de massa krijgen bij een verhoogde oprichting. Daarvoor gaan we de draf verder verzamelen met behoud van de voorwaartse drang (Impuls).

Ja, Marieke, we zijn nu bij de mobilisatie aangeland, dewelke wij verder gaan cultiveren tot de piaffe en de passage.

Er is nog veel meer om te genieten.

Moest je binnen 5 jaar nog goesting en inzet hebben, dan kunnen wij samen nog naar de levade toe werken. Hierbij staat de achterhand juist onder het zwaartepunt van je paard. Dit is de hoogst mogelijke verzameling en daar was je toch naar op zoek hé?

Vanuit de levade kunnen ook de schoolsprongen: de courbette en de capriole ontwikkeld worden. Tegen dan zal je mooie schimmel reeds een echte witte geworden zijn en veel spieren bij gekregen hebben. Maar ik denk dat je al heel tevreden zal zijn met een mooie piaffe, of niet soms?

Een duidelijk plan hebben.

Zet alle voormelde oefeningen maar eens op een rijtje, in de juiste volgorde, Marieke. Dan krijg je je trainingsschema voor de eerstkomende jaren klaar voor ogen. En vergeet niet je goed te laten begeleiden, want misstappen in de africhting worden steeds duur betaald.

Meer hippische interesse?

Dressage lessons in lichtheid krijgen

Hippische leerboeken lezen

Educational workshops voor je vereniging

Meer voldoening zoeken

Nare ervaring bij zadelmak maken

Hey Dré,  mag ik met mijn driejarige Jolieke even te bij jou komen. Jolieke heb ik zelf gefokt, alle voorbereidingen voor het zadelmak maken heb ik zelf gedaan. Maar ik weet niet of het allemaal wel volgens het boekje verlopen is. Met het uit handen geven van het zadelmak maken heb ik toch enkele nare ervaringen opgedaan. Daarom wens ik zeker te zijn dat de voorbereiding perfect is gebeurd.

Jolieke komt op een warme dag met de trailer bij mij aan, mestnat van het zweet. Maar hij is schijnbaar zonder veel moeite op de trailer gegaan en komt er ook op een beheerste manier af. Dat zijn toch al een paar zaken die mij een positief gevoel geven.

Zadelmak maken dient men voor te bereiden

Maak je Jolieke maar klaar zoals je dat thuis doet en dan mag je ook met hem beginnen werken.

Marieke voorziet haar Jolieke, op een vloeiende manier, van een hoofdstel met een licht trensje. De Hannoveraanse neusriem van het oude hoofdstel laat ik dadelijk een paar gaatjes losser maken. Een paard dient vanop jonge leeftijd al kauwend te leren omgaan met zijn bit. En dat is niet mogelijk met een aangespannen neusriem.

Marieke is ervaren genoeg om haar Jolieke eerst wat aan de piste gewend te laten geworden. Dat blijkt ook noodzakelijk, want bloempotten, kabouters, vogelhuisjes, stoelen en tafels en kegels met letters erop staan, deze staan allemaal nog niet op zijn C-schijf in de directory Herinneringen.

Het zadel heeft er ook al op gelegen Dré, maar ik zal hem eerst met de longeersingel eens aan jou voorstellen.

Respect eisen voor jezelf

Tijdens het klaarmaken merk ik dat Marieke meermaals weggeduwd met een korte stoot met de neus van deze jonge knaap weggeduwd wordt. Duidelijk dat dit jonge paard geen respect heeft voor zijn lieve begeleidster. Na een paar korte tikken op zijn neus, ogenblikkelijk na dit ongewenste gedrag, heeft Jolieke al begrepen dat hij uit mijn comfort zone dient te blijven. Gelukkig voor Jolieke ben ik een beheerste mens en niet zijn dominante leider in de kudde. Ik ben er zeker van dat hij dit ongewenste gedrag, in de kudde, zou beantwoord krijgen met een paar flinke beten. Iedereen kent zo zijn plaats in de kudde en hun kale haarplekken zijn daarvan de beste getuigenis.

Zonder veel moeite voorziet Marieke haar oogappel van een longeersingel en twee bijzetteugels. Dat is toch weeral  een goede prestatie van deze jonge frivole knaap.

Eerst de longeersingel

Maar het lopen van rondjes rondom Marieke kan wel wat beter. Het tempo van de draf is heel stotterend en Jolieke vecht voortdurend met een opgeheven hoofd tegen zijn bit.

Uitrusting dient in orde te zijn

Tijdens het klaarmaken had ik reeds opgemerkt dat er te weinig gaatjes waren om de longeersingel deftig te kunnen aanspannen. Bij een te losse longeersingel krijgt het paard onduidelijke teugelsignalen te verwerken en dat wensen wij niet. Duidelijk ook dat de bijzetteugels veel te kort zijn en te hoog aan de longeersingel bevestigd zijn. Vandaar de te  hoge oprichting van Jolieke, met een gebroken hals en een doorgedrukte rug.

Een longe goed bevestigen

Haal die bijzetteugels er maar af, Marieke. Wij gaan enkel onze buitenteugel gebruiken en deze laag zijdelings bevestigen. De longeerlijn steken wij door de trensring naar een lage bevestiging aan de singel. Zo kunnen wij je Jolieke leren nageven op de teugel en hem met het hoofd voorwaarts-neerwaarts leren lopen. Deze manier van lopen kan dan meegenomen worden, direct na het zadelmak maken.

Maar ook met deze technische aanpassingen wenst Jolieke niet rustig rond te lopen. Ook plots stoppen en achteruit van de longeerder weglopen staat op zijn trukkenlijst.

 Een paard mag niet terugslaan

Erger zelfs, bij het naar hem wijzen met de longeerzweep, om hem voorwaarts te krijgen, haalt hij uit met beide achterbenen. Een levensgevaarlijke situatie, voor de longeerder dan toch.

Respect voor de begeleider

Respect hebben voor de begeleider is toch het eerste punt in de africhting van het paard. Nadien komt ook het vertrouwen er als vanzelf bij. Vertrouwen ontstaat namelijk bij het zeker zijn van de te verwachten reactie.

Het begrip ‘respect hebben voor’ krijgt een paard in de kudde met de paplepel ingegeven. Respect voor de leider wordt daar op een natuurlijke manier afgedwongen. Juist, door een paar rake klappen en beten te krijgen, leert het paard zichzelf te onderwerpen aan de regels van de dominantere dieren. Het weglopen van het dominantere dier is het kenmerk van onderdanigheidsgedrag en respect voor de groepsleiding. En deze dingen zullen wij dan ook in de africhting gebruiken.

Jolieke wil niet weglopen van zijn Marieke, en ook niet van mij. Dat is een duidelijk teken dat hij denkt zich in de dominante positie genesteld te hebben. Hier is het verantwoord om de longeerzweep deskundig te gebruiken. Dit met een intensiteit die duidelijk boven zijn reactiedrempel ligt en hem zo aan te zetten op de plaat te poetsen en weg te rennen van zijn dominante begeleider.

Je mag ook poeslief zijn.

Na dit wegvluchten zijn wij dadelijk terug poeslief tegen Jolieke en zo verkrijgen we naast het ‘Respect voor ons’ ook het ‘Vertrouwen’ terug.

Na een uurtje intensief werk is Jolieke een aangenaam onderdanig paard geworden, waarmee in alle veiligheid kan verder gewerkt worden.

Zo, Marieke, automatiseer dit gedrag thuis zo maar verder. Het bestijgen van je Jolieke zal dan zeker een stukje gemakkelijker worden. Leuk dat je preventief even langs gekomen bent.

Meer hippische interesse?

Dressage lessons in lichtheid krijgen

Hippische leerboeken lezen

Educational workshops voor je vereniging

Meer voldoening zoeken

Voortdurend variëren

Een dressuurproef rijden of een goede training van je paard bestaat uit een aaneenschakeling van overgangen, Marieke. Veel overgangen rijden houdt je paard aandachtig tijdens het werk. Eigenlijk mag je zeggen dat je iedere seconde de communicatie met je paard wat verandert. Hoe miniem deze veranderingen ook zijn, het zijn altijd gedragsveranderingen voor je paard en jezelf, het zijn overgangen van de voorgaande naar de volgende gedragsfase.

Opwaartse en neerwaartse overgangen

De meest bekende overgangen zijn de opwaartse- en neerwaartse overgangen, van een lagere naar een hogere gang en omgekeerd. Gewoonlijk zijn dat dus de overgangen tussen stap, draf en galop. Juist, Marieke, ook van en naar het halthouden kan je een overgang maken.

Overgangen in de gang zelf

Er bestaan ook overgangen binnen de gang zelf. Deze tempo- en houdingsveranderingen zijn eveneens bevorderend voor de nageeflijkheid en doorlaatbaarheid. Ze zullen eveneens de te bewandelen weg zijn in het opwekken van de geheerste voorwaartse drang van je Jolieke. Deze punten hier behandelen zou ons te ver afleiden van het huidig onderwerp.

Kicking and pulling

‘Kick him with your legs to move foreward and pull on the reins to stop him’ hoorde ik recent een van zichzelf overtuigde cowboy aan zijn beginnende leerling vertellen. Toch wat lelijk uitgelegd hé Marieke, maar in de grond heeft dit ventje nog gelijk ook. Om een goede overgang te kunnen rijden verminderen wij onze vaart door een weerstand op de teugel te geven en rijden wij vooruit door een verhoogde kuitdruk.

“Is je paard op de zit gereden Dré?” vroeg een potentiële koper mij, alvorens zijn proefrit met ons juist zadelmak gemaakte paard aan te vatten. Er zijn dus schijnbaar meerdere manieren op een paard aan te zetten tot overgangen.

Intensiteit van de hulpen

Jonge paarden maken inderdaad hun overgangen hoofdzakelijk door signaaltjes met de teugels en de benen. De intensiteit van deze hulpen zal gegeven worden boven de reactiedrempel van het paard.  Afhankelijk van de gevoeligheid van je Jolieke en moment afhankelijk, zal je deze hulpen dus sterker of lichter geven, om de gevraagde reactie te bekomen. Door het veranderen van de manier van zitten, voorafgaand aan het moment van je been- en teugelhulpen, zal je paard na enige training de overgangen hoofdzakelijk op de niet zichtbare zitsignaaltjes geven. Je zit wat minder laten meegaan met de beweging van je paard zal een afremmend effect hebben, terwijl een soepele meegaande zit een opwekkend effect heeft. Zo zie je maar Marieke dat zowel onze cowboy als onze potentiële koper gelijk hebben.

Overgangen voorbereiden

Het is belangrijk Marieke om iedere overgang voor te bereiden. Vraag maar de volle aandacht van je Jolieke alvorens daadwerkelijk de overgang te vragen. Bij een jong paard vraagt dat voorafgaandelijke enige passen tijd om een mooie nageeflijkheid en een wat diepere instelling te krijgen.

Teugels inzetten

Hoho, Marieke, ik bemerk dat bij iedere overgang je Jolieke zijn neus ver naar voor strekt, zich in zijn ganse lijf opentrekt en zijn rug wegdrukt. Neen, tijdens de opwaartse overgangen dien je de teugels niet echt voorwaarts weg te geven hoor. Hou je handen maar netjes op een vaste plaats tijdens het inzetten van de overgang. De eerste keren mag je gerust wat weerstand bieden met je hand, dat hoort er voorlopig bij. Als je na de overgang maar terug poeslief nageeflijk bent met je hand is alles ok. En natuurlijk zal je er de eerste keren wat moeten doorrijden met een actievere inzet van je beenhulpen. Zie je wel, na een paar keer doorwerken maakt je Jolieke overgangen met een minimale intensiteit van je been en teugelhulpen.

Been erbij

Voor de neerwaartse overgang, dus naar een lagere gang, zal je hand dezelfde verhoogde weerstand als hiervoor beschreven dienen te geven. Vergeet niet tijdens de overgang een verhoogde voorwaartse drang met je beenhulpen op te wekken, Marieke. Hierdoor blijft je paard tijdens deze overgang zijn voorwaartse impuls behouden en remt hij af, met een ondergebrachte achterhand en een opgerichte hals. Gedaan dus met die op de voorhand duikende overgang.

Geleidelijk aan

Meestal zoek je eerst de overgangen in de laagste gangwijzen als eerste te verbeteren, dus beginnen met stappen van uit een nageeflijke halt. Nadien kan op dezelfde manier de nageeflijkheid tijdens de overgangen van niet opeenvolgende gangen bijgewerkt worden.

Aangezien je Jolieke een heel rittig paard is kunnen wij vele van deze overgangen tijdens hetzelfde lesuur verwerken. Leuk toch om zonder enige inspanning van achteruit in galop te kunnen aanspringen. Een mooi resultaat, en nu is het aan jou om deze manier van werken thuis verder te automatiseren. Geniet ervan.

Meer hippische interesse?

Dressage lessons in lichtheid krijgen

Hippische leerboeken lezen

Educational workshops voor je vereniging

Meer voldoening zoeken

Ik word naar links gedrukt.

Ik heb de indruk dat mijn Jolieke mij altijd naar links drukt Dré, ik kom steeds scheef te zetten.

Als trainer kan ik het mij heel eenvoudig maken en steeds aan Marieke herhalen dat ze meer steun moet zoeken op haar rechter beugel. Zo kan je je zadel meer naar rechts duwen. Toch, probeer maar eens.

Zadel niet symmetrisch.

Scheef zitten op je paard kan vele oorzaken hebben. Inspecteer je zadel maar eens op scheefheid, ook al komt het pas uit je geliefde paardenshop en is het van een bekend merk. Positioneer je zadel maar eens op je zadelhanger en kijk of de zweetbladen gelijktijdig tegen de muur komen. Ikzelf heb twee zadels gehad die door de zadelmaker niet symmetrisch geassembleerd waren. Dus toch maar even argwanig zijn, ook al betaal je veel voor je zadel.

Je eigen lichaam is scheef.

Scheef op je paard zitten kan ook zijn oorsprong vinden in de asymmetrie van je eigen lichaam. Bij vele mensen is het ene been een paar centimeters lang dan het andere. Gewoon zo van de natuur gekregen. Tijdens je dagelijkse handel en wandel gaat je lichaam ter compensatie dan buigen in de richting van je langste been. Laten we aannemen dat je rechterbeen korter is dan je linker, dan krijg je dus een wat naar links gebogen ruggengraad. En deze scheve ruggengraad neem je natuurlijk mee als je op je paard plaats neemt. Je linkerschouder gaat dat steeds wat lager gepositioneerd zijn dan je rechterschouder. Geen paniek voor het vervolg van je hippische carrière.

Je schoeisel aanpassen

Een goed orthopedist kan dat allemaal goed opmeten en je voorzien van een aangepast inlegzooltje of/ en een verhoogde hiel aan je rechterschoen. Na enkele maanden zal je merken dat je schouders terug op een horizontale lijn zullen terugkomen, ook tijdens het paardrijden. Het verschil in beenlengte is meestal maar een paar centimeters, en dien je niet te compenseren in je stijgbeugellengte. Dat verschil kan je goed opvangen in je buigzame enkel gewricht. Moest je ooit je heup laten vervangen, denk er dan maar aan om je been iets langer of korter te laten maken. Echt hoor, ik spreek uit eigen ervaring. Bij deze afwijking heb je niet de indruk scheef op je paard te zitten of naar een kant weggedrukt te worden. Je zitvlak komt steeds horizontaal op je symmetrische zadel.

Jouw zadel is perfect, Marieke, en je hebt twee jonge gelijke benen en je geeft aan dat je naar links wordt geduwd. Bij jou gaan we dan toch wat verder dienen te zoeken, hé.

Je paard is links gebogen.

Je Jolieke is duidelijk een naar links gebogen paard, met een zwaardere aanleuning op rechts en spoort achteraan steeds wat meer links. Bij een links gebogen paard worden de ruggenspieren rechts, door de verlenging meer onder spanning gezet. Door deze spanningsverhoging komen de rechter ruggenspieren meer naar boven, en dus hoger dan de linker ruggenspieren te liggen. Logisch dus Marieke dat je steeds naar links, naar het laagste punt aan het wegglijden bent. Een kleine afwijking kan natuurlijk wel in een zijdelingse buiging van je eigen ruggengraad opgevangen worden.

Je paard medisch in orde?

Oh, je vertelt mij nu ook dat je Jolieke een lichte vorm van kissing spines heeft en soms met jou wegrent. Rij je Jolieke dan toch maar wat meer voorwaarts neerwaarts, met een duidelijk ondertredende achterhand. De hierdoor ontstane opwelving van de rug zal toch wat soelaas brengen voor dit medisch mankementje. Maar dit verder oplossing behoort tot een ander hoofdstuk, komt allemaal wel goed hoor.

Je paard rechtrichten.

Voor jou, Marieke, zal de oplossing voor je scheef zitten erin bestaan, je Jolieke recht te richten en hem een gelijkmatige en lichte aanleuning op het bit te leren nemen.

Begin maar met op de hoefslag zijn hals afwisselen links en rechts in te buigen, en steeds de nageeflijkheid van links naar rechts te veranderen. Jaja, na een paar meters wens ik die nieuwe halsbuiging steeds te zien verschijnen. Je kan natuurlijk ook slangenvoltes met heel veel bogen rijden met een grote aandacht voor de linker buiging en probeer maar wat meer aanleuning te zoeken op de linker teugel. Tijdens de rechterbuigingen zoek je nageelfijkheid op de rechterteugel, terwijl je ter gelijker tijd op zoek gaat naar meer constant contact aan de linkerzijde. Je kan zo een zwalpende lijn ook op de middellijn rijden, maar dat vraagt veel mee inkadering van de achterhand met je beenhulpen dan tegen de hoefslag. Voor het rechtrichten kan je ook de zijgangen gebruiken, maar dat behandelden wij reeds in een ander artikel.

Snel een beter resultaat.

Prettig om te merken Marieke, dat we reeds na tien minuten zweten op de hoefslag, een rechtgericht Jolieke krijgen, waar je lekker symmetrisch kan blijven op doorzitten, zonder opzij te zakken.

Zo, je hebt gevoeld wat je diende te voelen, maar het opzoeken van die gelijkmatige aanleuning en rechtgerichtheid zal wel een opgave zijn voor de eerstkomende maanden.

Meer hippische interesse?

Dressage lessons in lichtheid krijgen

Hippische leerboeken lezen

Educational workshops voor je vereniging

Meer voldoening zoeken